به گزارش نسیم خنداب به نقل از دیار آفتاب؛ بیماری کووید ۱۹ حالا بیش از دو سال است که ایران و سراسر کشورها منتشر و در این مدت دنیا را با مسایل و مشکلات مختلفی روبرو کرده است. یکی از این مسایل؛ در حوزه آموزش رخ داد و با گسترش همه‌گیری ویروس کرونا، بسیاری از کشورها در دو سال گذشته، به روش‌های مختلفی تعطیلی مدارس و دانشگاه‌ها را تجربه کردند؛ در کشور ما نیز سال تحصیلی گذشته غیرحضوری و به اصطلاح آنلاین برگزار شد و میلیون‌ها دانش‌آموز و دانشجو از حضور در محیط‌های آموزشی محروم بودند.
اما هر چند آموزش مجازی در این زمان فرصتی برای استمرار آموزش بود اما باید اعتراف کرد که این نوع آموزش، بی عیب و نقص نیست و باید در کنار مزایای آن، به برخی معایب آن نیز توجه داشت.
تأثیر منفی آموزش مجازی در بعد روانشناختی از تأثیرات مثبت آموزشی بیشتر است
محمد علی کمالی‌نهاد کارشناس مسائل آموزشی در گفتگو با دیارآفتاب، در رابطه موضوع آموزش های مجازی در دو سال اخیر و آسیب های احتمالی آن اظهار داشت: ممکن است در ادامه به دلیل آموزش های مجازی به لحاظ اموزشی شاهد یک افتی در نظام اموزش و پرورش و دانشگاه ها باشیم اما این مسئله قابل جبران است و دانش آموزان، دانشجویان و معلمان و اساتیدی که متعهد بود توانستند از این فرصت استفاده کنند و رسالت خود را بصورت نسبی ایفا کنند.
وی ادامه داد: متاسفانه تاثیرات منفی ای که آموزش مجازی به لحاظ روحی و روانی و مسئال روانشناختی و اجتماعی به همراه دارد به مراتب از تاثیرات مثبت در حوزه آموزشی بیشتر است و باید به این بعد بصورت ویژه وجه داشت.
کمالی نهاد اظهار داشت: ما الان شاهد هستیم که دانش آموزان ما به انزوای اجتماعی کشیده می شوند و روابط اجتماعی به شدت تنزل پیدا کرده چراکه یکی ازمهارت هایی که دانش آموزان در مدرسه می آمورند مهارت چگونگی برقراری روابط اجتماعی است تا نیاز های روحی، روانی و عاطفی ان ها در کنار دانش آموزان دیگر و معلم تامین شود که دوره کرونا اینها تماما تعطیل شد.
این استاد دانشگاه تصریح کرد: برای جبران کمبودهای آموزشی می توان ساعت آموزش را افزایش داد و خلاء ایجاد شده را با برنامه ریزی و تلاش معلمان جبران کرد اما تاثیرات سوء روحی و روانی آموزش مجازی و عدم حضور دانش آموزان در محیط مدرسه به راحتی قابل جبران نیست و این خلاء اجتماعی ایجاد شده است.
دانش آموزان باید ۸ مهارت بیاموزند که اکثرا در مدرسه آموخته می شود
این کارشناس مسائل آموزشی با تأکید بر اینکه در نظام تعلیم و تربیت دانش آموزان باید ۸ مهارت یاد بگیرند افزود: برخی از این مهارت ها در مدرسه آموخته می شود که از جمله مهارت های اجتماعی، هنری و ورزشی است.
وی افزود: امروز اکثر بچه ها در خانه های کوچک آپارتمانی زندگی می کنند و ورزش نمی کنند اما این امکان در مدرسه فراهم است، از طرفی مهارت های بیانی و نوشتاری در مدرسه تقویت می شود اما در حال حاضردانش آموزان بیشتر با دستگاه های الکترونیکی کار می کنند و این مهارت ها به شدت تضعیف می شود و در آینده ادبیات ما به مخاطره می افتد.
کمالی نهاد ادامه داد: مهارت دینی با حضور دانش آموز در مدرسه، نماز خانه و امکان مذهبی تقویت می شود و اگر این اتفاق نیفتند کم کم دین فردی جایگزین دین اجتماعی خواهد شد که اتفاق خوبی نیست.
این استاد دانشگاه افزود: هر چند مهارت های فنی و هنری و شغلی نیز ممکن است در خانه تامین شود اما در کنار معلم و دانش اموزان دیگر بهتر تحقق پیدا می کند و یادگیری عمیق تر خواهد بود.
این کارشناس مسائل آموزشی خاطرنشان کرد: به هرحال تحت شرایط کرونایی جهان امروز کل نظام های آموزشی بحث آموزش های غیرحضوری را در دستور کار قرار دادند که با وجود داشتن موارد مثبت ولی مخاطرات و اسیب هایی نیز به همراه دارد.
انتهای پیام/
