به گزارش پایگاه خبری تحلیلی«نسیم خنداب»؛ جهاد یکی از فروع دین است که به تقابل و مبارزه با دشمنانِ اسلام برمیگردد. بنابراین، کسی که به جهاد میپردازد، نه از سر اجبار، بلکه با انتخابِ شخصی خود است که شهادت و فانی شدن در راهِ خدا را برمیگزیند.
جهاد یک عملِ عبادی بوده و بر باطن انسان اثر میگذارد، مثل نماز و روزه که روی درون افراد کار میکند، در نتیجه جهاد نیز نوعی سلوک است.
شهید محمدپیازآبادی در دومین روز از بهار ۱۳۵۰ در روستای چزان به دنیا آمد. هنوز پانزده سال بیشتر نداشت که همکاریاش را با بسیج آغاز کرد.
از بچگی او را به صداقت و راستگویی میشناختند. او هیچ وقت دروغ نمیگفت و دیگران را نصیحت میکرد که از دروغ بپرهیزند. پائیز سال ۱۳۶۵ کارهای کشاورزی که تمام شد خانواده و سپس مسئولان بسیج را راضی کرد که او را برای اعزام به جبهه بپذیرند.
سرانجام او را پذیرفتند و به جبهه اعزام شد و فروردین ۱۳۶۶ میعادگاهش، شلمچه، به عنوان معراج، برایش آغوش گشوده بود و دشمن بعثی در کمین گلولههای توپ و خمپاره تمام دشت شلمچه را به هم ریخته بودند و ترکشها در همهجا پراکنده میشد؛
یکی از همین ترکشها صورت زیبای محمد را آزرد. دوباره صورتش سرخ شده بود؛خون محمد چهرهاش را گلگون کرد و او را با تمام خلوص نیتی که در وجودش سراغ داشتیم تا عرش خدایی بالا برد.
پیکر مطهر محمد بر دستان مردم زادگاهش تشییع و در فروردین ۱۳۶۶ به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/