به گزارش پایگاه خبری تحلیلی«نسیم خنداب»؛ سوسن گودرزی به مناسبت ولادت امام زمان(عج) طی یادداشتی نوشت،

امام هشتم شیعیان در حدیث سلسله الذهب فرموده است :…خداوند جل جلاله می‌فرماید: «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ» دژ من است، پس هرکس که در دژ من درآید از عذابم در امان است.عذاب، دوری از خداست وقتی انسان نزد محبوبش باشد که عذابی نیست. قرب به محبوب یعنی بهشت.

در جای دیگر داریم ”ولایه علی ابن ابی طالب حصنی، فمن دخل حصنی امن من عذابی“علی (ع) لا اله الا الله را در وجودش پیاده کرده، یعنی ولایت ائمه (ع)، ولایت حجه ابن الحسن (ع) حصن محکم خداست.

در بحث ولایت‌پذیری امام زمان (عج) مهمترین مسئله، پذیرش قلبیِ ولایت حضرت است.اگر نفس انسان به ولایت حضرت سَر نسپارد و در برابر آن به خضوع نرسد، به یقین در قیامت جزو مجموعه ولایتی ایشان محشور نمی‌گردد.

می‌دانیم که تمام پرسش‌های آخرتی، وجودی‌اند؛ و نفس می‌باید در دنیا کاملاً با حقیقتِ این سؤالات، خصوصاحقیقتِ ولایت معصومین پیوند خورده باشد. در غیر اینصورت اطاعت اجباری در دنیا هیچ تأثیری در رشد نفس انسان نخواهد داشت.

از نوع سبک زندگی هر انسان می‌توان دریافت که او چه باوری نسبت به خود داشته است. نمی‌توان به سبک طاغوتیان زیست، اما امید به رحمت خداوند و ورود به بهشت را داشت.

سبک زندگی انسان، انتها و مقصد حرکت او را مشخص می‌کند. مقصد در سبکِ ولایتی طاغوت، دوزخ است، و توهم و تصور بهشت، این مقصد را تغییر نخواهد داد.

کسی که حقیقتاً به بهشت امیدوار است، در مسیر رسیدن به آن گام بر می‌دارد و برای رسیدن به آن نیز تلاشی جدّی دارد.

نمی‌توان با امام عصر (ع)رفاقت نکرد، اما انتظار داشت که در کثرتِ قیامت، در زمره ایشان به امان رسید.حال با اندکی اندیشه در می‌یابیم که اگر ولایت حضرت منجر به حذف هر گونه سوءنیت در وجود انسان نشود، یعنی ولایت‌پذیری ما حقیقی نبوده و تأثیری در رشد انسانی ما نداشته است.

یک ولایت‌پذیر‌حقیقی، انسان را لحظه به لحظه به سمت روحی بی‌تجاوز، بی‌کینه، بی‌ظلم، آرام، شاد و قدرتمند پیش می‌برد.

سوسن گودرزی- کارشناس مذهبی

انتهای پیام/