به گزارش پایگاه خبری تحلیلی«نسیم خنداب»؛ به مناسبت ولادت باسعادت حضرت معصومه(س) سوسن گودرزی طی یادداشتی نوشت؛”حضرت معصومه (س) در سال ۱۷۳ هجری قمری در مدینه چشم به جهان گشود. پدرش حضرت موسی‌بن‌جعفر (ع) و مادرش حضرت نجمه بود که به علت پاکی و طهارت نفس به او طاهره می‌گفتند.
آغاز ماه ذی‌القعده برای امام رضا (ع) و دودمان نبوت پیام‌آور شادی و پایان بخش انتظاری عمیق بود؛ زیرا حضرت نجمه فرزندی جز حضرت رضا (ع) نداشت و مدت‌ها پس از امام رضا (ع) نیز دارای فرزندی نشده بود. امام صادق (ع) ولادت چنان دختری را مژده داده بود.
کریمه اهل‌بیت هرچند عمرى کوتاه داشت امّا در همین دوره مختصر توانست به مقامات عالیه در علم و معرفت دست یابد چنانچه در زیارتنامه غیرمعروفه آن حضرت از معصومین (ع) خطاب به آن بزرگوار رسیده است که: «السلام علیک ایتها الطاهره الحمیده البرّه الرشیده التقیّه النقیه الرضیّه المرضیّه؛ سلام بر تو اى پاک سرشت و پاک‌روش، اى ستوده، اى نیکوکار، اى بانوى رشد یافته و پاک و پاکیزه و اى بانوى شایسته و پسندیده.»
در این فراز، حضرت معصومه(س) با هشت لقب که هر کدام بیانگر یکى از ابعاد شخصیّت اوست، تمجید شده است.از زیارتنامه خاص ایشان که از امام رضا(ع) نقل شده دریافت می‌شود که حضرت معصومه(س) داراى مقام شفاعت است .
در فرازى از این زیارت که حضرت رضا(ع) به سعداشعرى تعلیم داد آمده است: «اتقرّب الى اللّه بحبّکم و البرائه من اعدائکم و التسلیم الى اللّه… یا فاطمه اشفعى لى فى الجنّه فانّ لک عند اللّه شأناً من الشأن».زائر با ابراز دوست داشتن اهل‌بیت (ع) و دشمنى با دشمنان آنها خود را با آن بزرگواران همراه و همگام نشان می‌دهد و بعد اعلام می‌کند به وسیله این اعمال مى‌خواهم به خدا نزدیک شوم.
انتهای پیام/
